Wat is een hubertusklauw?
De hubertusklauw is een rudimentaire (onontwikkelde) vijfde teen aan de achterpoot van een hond. Sommige honden hebben zelfs aan beide achterpoten een hubertusklauw en ook dubbele hubertusklauwen komen voor. Hoewel het als een erfelijke afwijking wordt gezien, zijn er hondenrassen waarbij de FCI stelt dat ze zelfs dubbele hubertusklauwen horen te hebben. Rassen die ze horen te hebben volgens de rasstandaard zijn bijvoorbeeld de Beauceron, Briard en de Pyreneese berghond.
De hubertusklauw wordt ook wel wolfsklauw genoemd. Men vermoedt dat de klauwtjes bedoeld waren om honden meer grip te bieden bij gevechten met wolven wanneer zij de kudde beschermden.
Amputeren van hubertusklauwen
Hubertusklauwen hebben tegenwoordig geen functie meer. Toch is amputeren zonder medische redenen niet meer toegestaan sinds 1 juli 2014. In Nederland is er namelijk een verbod op het amputeren van lichaamsdelen zonder medische noodzaak. Vroeger werden hubertusklauwen vaak een paar dagen na de geboorte weggehaald of lieten eigenaren hun hond op latere leeftijd opereren. Hubertusklauwen hebben namelijk geen nut. Wel kunnen er wat nadelen zitten aan aan het hebben van deze klauwen. Zo kunnen ze ergens achter blijven haken en daardoor (tot het leven) scheuren, wat natuurlijk erg pijnlijk kan zijn. Een ander nadeel is dat de nagels van de hubertusklauwen de grond niet raken, waardoor ze niet vanzelf slijten. Je zult ze dus moeten (laten) knippen met een speciaal nagelschaartje voor honden om te voorkomen dat ze in de huid groeien. Als je je hond hier van jongs af aan aan went, net als aan bijvoorbeeld vachtverzorging met behulp van een waterblazer, dan zal je hond dit op latere leeftijd ook makkelijker toestaan.